Nieuchwytna jak płomień, białowłosa, uwodzicielska Ema roznieca ogień wszędzie tam, gdzie się pojawia. Pożar, o którym opowiada nowy film Pabla Larraína zaczyna się od kontrowersyjnej decyzji Emy i jej męża Gastona, by oddać adoptowanego syna. Na zgliszczach małżeństwa i teatru (on jest choreografem, ona tancerką w grupie tanecznej), w rytm seksualnego, agresywnego reggaetonu, Ema tworzy nowy porządek. W nowym świecie pożądanie nie musi być binarne, kobiety mogą tańczyć tak jak chcą, o rodzinie nie decyduje pokrewieństwo, a każdy sam tworzy choreografię własnego życia. Improwizowany film Larraína (scenariusz był ledwie naszkicowany) to także manifest nowego kina, które nasłuchuje pulsu życia, uczy się języka nowego pokolenia i zamiast snuć opowieść – tańczy.

♥ MFF w Wenecji 2019 – UNIMED Award