W 2020 roku chcemy zawędrować do Krainy 1000 Wzgórz, jak nazywa się Rwandę, ale także zajrzeć do pobliskiego Burundi. Oba kraje kojarzone są głównie z konfliktami między Tutsi i Hutu, których kulminacja przybrała postać tragicznego ludobójstwa z kwietnia 1994 roku. Od tego czasu Rwanda stara się zmienić swoje oblicze. Nazywana teraz Szwajcarią Afryki, ma szereg niezwykle pozytywnych osiągnięć, jak np. najwyższy odsetek parlamentarzystek na świecie (ponad 50%).

Tegoroczne filmy nie unikają poruszania ciężkich losów tego regionu Afryki, ale też ukazują przemiany w myśleniu jakie zaszły w tych krajach. Nie da się oczywiście budować przyszłości bez analizowania przeszłości, więc festiwal odpowiednio otworzy się i zamknie polskimi premierami dwóch ekranizacji głośnych powieści: „Maria Panna Nilu” w reż. Atiqa Rahimi’ego (nagroda Jury na Berlinale 2020) na podstawie powieści Scholastique Mukasongi oraz „Tęsknoty” w reż. Erica Barbiera na podstawie powieści Gaëla Faye (obie powieści wydane w Polsce). 

Do tego chcemy pokazać niezwykle innowacyjne oblicze kina rwandyjskiego, bardzo niezwykłego i poszukującego, kina o wyraźnej specyfice. W tym celu nawiązaliśmy współpracę z Międzynarodowym Festiwalem Afrykańskim Mashariki, który co roku odbywa się w stolicy Rwandy Kigali. Dzięki ich wsparciu zebrano wyjątkowy zestaw krótkich metraży, które w soczewce pokazują przemiany społeczne i kulturowe w Rwandzie oraz długą drogę jaką ten kraj przeszedł od 1994 roku. Blok będzie nosił nazwę: Kraina 1000 opowieści.

Cały tegoroczny festiwal dosyć mocno akcentuje kwestie historii i tego, jak kraje Afryki mierzą się z przeszłością. Już w bloku rwandyjsko-burundyjskim pojawiają się wątki historyczne, ale szczególnie mocno zarysowane są w bloku South African History X. Tworzy go zestaw filmów z Republiki Południowej Afryki, które pokazują całkowicie inną perspektywę historii tego kraju. Warto wymienić tutaj dwa kluczowe tytuły: „Moffie” w reż. Olivera Hermanusa, który porusza kwestię homofobii w apartheidzie z perspektywy armii oraz „Poppie Nongena” w reż. Christiana Olwagena, będący znakomitą dekonstrukcją RPA z połowy lat 1970, pokazaną oczami zwykłej opiekunki do dzieci, która próbuje zapewnić byt dla swojej rodziny, mimo tumultu, który ją otacza. 

Na te ciężkie czasy przygotowaliśmy specjalny blok poświęcony roli tańca w Afryce: „Africa Moving”. Zestaw filmów przemierzy cały kontynent pokazując artystyczny teatr tańca z Angoli, eksperymentalne kino z Konga z jego innowacyjnym spojrzeniem na ruch, a także prezentując opowieść o prawdziwym afrykańskim Billy Elliocie czy analizę roli tańca w kulturze arabskiej.

W programie zwyczajowo nie zabraknie polskiego punktu widzenia na Afrykę i czarną kulturę, stąd blok krótkich metraży z Polski i o polskim doświadczeniu: „W polskim obiektywie”.

To nie wszystko, bowiem festiwal przemierzy cały kontynent: Wybrzeże Kości Słoniowej, Algierię, Senegal, Sudan, Gambię, Republikę Środkowej Afryki, Kenii, Demokratycznej Republiki Konga i nie tylko.

Łącznie planowanych jest ponad 30 tytułów, a dodatkowo na Mojeekino.pl znajdzie się kolejnych 10 tytułów z archiwów AfryKamery. Wśród nich znakomity dokument „Liyana”, opowieść o superherosce z Kenii „Supa Modo” czy niezwykła „Nieposzlakowana opinia” w reżyserii Jahmila X. T. Qubeki.

Więcej informacji na stronie festiwalu: https://afrykamera.pl

Dostep do filmów: https://www.mojeekino.pl/show/afrykamera