Film Giovanniego Piscaglia to nowe spojrzenie na twórczość Van Gogha. Powstał w oparciu o spuściznę największej prywatnej kolekcjonerki prac tego holenderskiego malarza. Helene Kröller-Müller (1869-1939) na początku XX wieku kupiła prawie 300 dzieł wielkiego mistrza, zarówno obrazów jak i rysunków. Okazją do opowiedzenia historii tej kolekcji i wielkiej miłości do sztuki, która do niej doprowadziła, była wyjątkowa wystawa twórczości Van Gogha zatytułowana „Pola zbóż i zachmurzone niebiosa” w Bazylice Palladiana w Vicenzy. Pokazano na niej 40 obrazów i 85 rysunków z Muzeum Kröller-Müller w Otterlo w Holandii, gdzie obecnie znajduje się dziedzictwo Helene.

Bezcenne artystyczne skarby oglądamy na tle architektonicznego piękna Muzeum Kröllera-Müllera w rozległym parku De Hoge Weluge, będącym rezerwatem przyrody, który rodzina zakupiła w 1938 roku.

Z jednej strony jest to opowieść o kobiecie, która w duchowej rozpaczy Van Gogha mogła rozpoznać własną. Z drugiej, film przedstawia egzystencjalną udrękę malarza, widzianą poprzez fragmenty listów do brata Theo. To one wyznaczają tempo wystawy i inspirują do pokazania miejsc, w których Van Gogh mieszkał – od Paryża po Prowansję.

Jedną z narratorek filmu jest aktorka Valeria Bruni Tedeschi.