Oda do ludzkiego ciała i związanych z nim pragnień, a przede wszystkimwezwanie do akceptacji odmienności. Reżyserka testuje w swoim filmie terapeutyczny potencjał dotyku, obnażenia ciała i emocji, a towarzyszy jej w tym trójka bohaterów. Każdy z nich mierzy się przed kamerą z tym, co go blokuje, ogranicza, przeraża. Obserwując relacje między nimi, Pintilie stawia pytania o to, jak rozumiemy „intymność”, „piękno”, „związki” czy „pożądanie”. W czasach, w których ciała – choćby kobiet, czy niepełnosprawnych – stały się polem ideologicznej bitwy, nagość okazuje się manifestacją wolności.

Złoty Niedźwiedź na Berlinale.