Na bazie nagrań wideo, wykonanych w latach 1980-2003 przez Piotra Lachmanna powstaje tryptyk, porządkujący i uprzystępniający te unikatowe nagrania, w których poeta zwierza się ze swoich wątpliwości dotyczących współczesnego świata i własnej drogi twórczej pełnej – mimo wielkich dokonań – rozterek i załamań.

Pierwsza część p.t. „Tadeusz Różewicz. Twarze” była próbą zapoznania widzów z horyzontem myślowym poety, skupionym wokół trudnej tematyki ludzkiej twarzy, która mogłaby konkurować z etyką twarzy Emmanuela Levinasa.

Druga część – dzięki temu, że rozmówca poety Piotr (a właściwie Peter) Lachmann jest z pochodzenia Niemcem, tłumaczem wierszy, prozy i dramatów Różewicza, temat niemiecki był głównym tematem filmu.

Trzecia część tryptyku, realizowana już po śmierci poety, będzie formą epitafium. Wyrażać się będzie raczej w formie obrazów aniżeli słów. Antynomia wiersza „Bez”: „życie bez Boga jest możliwe / życie bez Boga jest niemożliwe” ujmuje konflikt wewnętrzny samego autora, który został rozstrzygnięty na korzyść drugiego członu tej opozycji. Ostatnia decyzja Różewicza, agnostyka, stoi w sprzeczności do wielu wypowiadanych wcześniej przez niego myśli. Utwory, poświęcone tej tematyce, znajdą, choćby fragmentarycznie, swoje miejsce w filmie.