Miłość i zazdrość, zemsta i boskie znaki. Taka jest „Semiramida” – wielka opera poważna Gioachina Rossiniego. Libretto nie ma nic wspólnego z historyczną królową Semiramidą (tą od babilońskich wiszących ogrodów), ale jest okazją do zaprezentowania kunsztu śpiewaczego na najwyższym poziomie. Opera stawia olbrzymie wymagania przed wykonawcami. Sopranowa partia Semiramidy jest jedną z nielicznych popisowych ról napisanych przez Rossiniego dla tego typu głosu. Wielka aria w ogrodzie i duet z Arsacem, pełne ozdobników, to klejnoty do korony każdego sopranu koloraturowego. Nie mniej najeżona trudnościami jest partia wojownika Arsace – ukochanego i, jak się okazuje ostatecznie – syna Semiramidy. Jest to tzw. rola spodenkowa, czyli rola męska przewidziana do wykonywania przez kobietę.