Auguste Renoir stał się znanym i cenionym malarzem dzięki swoim impresjonistycznym obrazom przedstawiającym Paryż. Do dziś płótna te należą do najsłynniejszych na świecie. Renoir znudził się jednak malowaniem w tym stylu i postanowił zmienić kurs. Ten niezwykły film – oparty na wyjątkowej kolekcji 181 dzieł Renoira zgromadzonych przez Barnes Foundation w Filadelfii – analizuje nowy kierunek w twórczości artysty i zastanawia się, dlaczego do dziś wywołuje on tak skrajne emocje. Niektórzy twierdzą, że późniejsze prace Renoira są niezrozumiałe i odpychające, ale inni uważają, że właśnie te obrazy ich uwiodły.  Zaskoczeniem dla części widzów może być fakt, że wśród wielu artystów, którzy w nowych dziełach Renoira szukali inspiracji i znaleźli się pod ich silnym wpływem byli w początkach swej kariery dwaj giganci XX wieku – Picasso i Matisse. Film jest nie tylko świeżą biografią mistrza malarstwa, ale także rzadko opowiadaną historią, która przedstawia Renoira jako istotny łącznik między starym a nowym w sztuce europejskiej.

Auguste Renoir urodził się 25 lutego 1841 roku w Limoges we Francji, w rodzinie biednego krawca. Kiedy był dzieckiem wraz z rodzicami przeniósł się do Paryża. Jako nastolatek rozpoczął pracę w fabryce porcelany, co bez wątpienia miało wpływ na kształtowanie jego warsztatu malarskiego. Pracodawca Auguste’a przekonany o talencie chłopca namawiał go do podjęcia studiów malarskich.

Naukę w tym kierunku Renoir rozpoczął w 1862 roku w Paryżu, wówczas poznał też innych impresjonistów. Wojna francusko-pruska na kilka lat przerwała jego karierę. Po jej zakończeniu powrócił do Paryża. Wtedy już na dobre zajął się malarstwem impresjonistycznym.

Pod koniec lat 70. XIX wieku Renoir wyjechał do Algierii, co pokutkowało oddaleniem się od dotychczasowej poetyki. Zaczął wówczas więcej rysować, używać chłodniejszych kolorów i „ostrzejszej” kreski. Okres ten trwał do 1888 roku, później powrócił on do wyrazistych kolorów, głównie czerwieni.

Od początku lat 90. XIX wieku Renoir zaczął zmagać się z reumatyzmem, który spowodował poważne deformacje jego dłoni. Pędzle przywiązywano mu bandażami do przegubów rąk. Pod koniec życia, kiedy był już częściowo sparaliżowany podjął próby rzeźbiarskie. Według szkiców i poleceń Renoira rzeźby wykonywał jego asystent. Auguste malował do końca życia. Kiedy rozwój choroby był już bardzo zaawansowany, korzystał z urządzeń, które przesuwały płótno pod jego dłonią.

Zmarł w wieku 79 lat w śródziemnomorskiej miejscowości Cagnes-sur-Mer, gdzie do dziś znajduje się muzeum jego imienia