Film jest pierwszą próbą opowiedzenia historii lokomotyw spalinowych serii SP45 (późniejsza SU45) produkowanych w latach 1970–1976 w Zakładach Metalowych im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. W filmie konwojenci opowiadają perypetie, jakie spotkały ich w 1975 roku podczas miesięcznej podróży do ogarniętego wówczas wojną domową Libanu. Ich trasa przebiegała przez ówczesną Czechosłowację, Węgry, Rumunię, Bułgarię, Turcję oraz Syrię. Ekipa przez rok mieszkała potem wraz ze swoimi rodzinami w Bejrucie – za zadanie mieli między innymi przeszkolić libańskich kolejarzy oraz serwisować przywiezione lokomotywy.

Polskie lokomotywy przetrwały wojnę domową w Libanie i pozostawały w użyciu aż do 1997 roku. Przez kolejne 20 lat maszyny miały jednak status zaginionych. Odnalazł je Michał Bis na potrzeby swojego filmu dokumentalnego. W 2015 roku autor poleciał do stolicy Libanu, gdzie otrzymał zgodę na filmowanie lokomotyw. Obecnie maszyny znajdują się na terenie bazy wojskowej w Bejrucie. W filmie poznajemy losy maszyn od momentu ich transportu do Libanu, aż do czasów współczesnych. W dokumencie występują m.in. libańscy kolejarze pamiętający 301Dc, a także dawni pracownicy zakładów Cegielskiego, w tym uczestnicy konwoju z jego kierownikiem na czele.