Klasyka kina niemego oparta na motywach powieści grozy „Dracula” Brama Stokera: Thomas Hutter jest sekretarzem maklera w Wisborgu i żyje tam szczęśliwie wraz z żoną. Pewnego dnia jego szef wysyła go w podróż służbową do Transylwanii, by negocjował z hrabią Orlokiem zakup domu. Ellen, jego żona wyczuwa niebezpieczeństwo, na jakie naraża się jej mąż, ale nie potrafi go powstrzymać. Po zmroku Hutter spotyka dziwnego pana zamku i podpisuje z nim  umowę. Kiedy następnego ranka budzi się w zamku, odkrywa małe czerwone znaki na swojej szyi i podejrzewa, jaki horror go czeka. Orlok jest wampirem. Hutter w pośpiechu opuszcza zamek, bojąc się, że potwór jest w drodze do jego żony.

Murnau po mistrzowsku wykorzystał skromne środki, które miała do zaoferowania kinematografia początku lat 20. Reżyser sam dokonał przy tym kilku śmiałych technicznych innowacji i wymyślał nowe elementy języka filmowego. „Nosferatu” jest obrazem o niepowtarzalnym, surowym i wciąż zapładniającym wyobraźnię stylu wizualnym. Film uważany jest za sztandarowe dzieło niemieckiego ekspresjonizmu – wraz z „Gabinetem doktora Caligari”, „Rękami Orlacka” i „Metropolis” dzieło Murnaua składa się na klasykę tego oryginalnego nurtu.