Film porusza podobne wątki, co „Elena” czy „Niemiłość” Andrieja Zwiagincewa – trudnych relacji między dziećmi i rodzicami, konsekwencji nieokazywania uczuć, egoizmu jednych członków rodziny i zagubienia, osamotnienia drugich. To właśnie rodzinne konflikty bywają najbardziej dotkliwymi, bliscy ludzie mogą bowiem z jednakową siłą kochać i nienawidzić siebie nawzajem. W tym tkwi paradoks rodziny. W tym też Kagramanow odnalazł inspirację dla swojego obrazu. Oprócz przepięknej, niezwykle precyzyjnej pracy operatorskiej Iwana Ustinowa, należy także wyróżnić kompozycję muzyczną Olega Litwiszko, która w subtelny sposób buduje atmosferę filmu.