Rozbójnik Marco Spada – oczywiście zręcznie władając szpadą – radośnie grabi okolice, ku wściekłości gubernatora, który bezskutecznie usiłuje go złapać. Jednak wesoły bandyta, skrzętnie skrywający przed wszystkimi swoją prawdziwą tożsamość, nie tylko zajmuje się graniem władzy na nosie; w równej mierze zaprząta go opieka nad córką Angelą, która spokojnie dorasta sobie w zamkowych murach. Młoda panna, kompletnie nie mając pojęcia o tym, że jej ojciec prowadzi podwójne życie, zamartwia się tylko jednym – swoimi nie do końca dobrze ulokowanymi uczuciami. Obiektem jej westchnień jest książę Frederici, ale ten okazuje się być już zaręczony. Angela jest zdruzgotana…

Tak pokrótce przedstawia się treść baletu spod znaku płaszcza i szpady, który całkiem niedawno (listopad 2013) zagościł w repertuarze Teatru Bolszoj. Pierre Lacotte, opierając się na oryginalnej choreografii Josepha Maziliera (1857), stworzył swoją wersję tego dzieła na początku lat 80. ubiegłego stulecia, a zrobił to dla jednego z najsłynniejszych tancerzy XX wieku – nieżyjącego już Rudolfa Nuriejewa. Muzyka autorstwa Daniel-François-Esprit Auber.