Długa droga wiodła od prawdziwego wydarzenia – skazania na śmierć karmelitanek z zakonu w Compiègne podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej (1789) – do prapremiery „Dialogów karmelitanek” w La Scali w 1957 roku. Najpierw ich losy opisała w powieści Gertrude von Le Fort. Potem historia zakonnic pojawiła się na scenie teatralnej w dramacie Georges’a Bernanosa. Sztuka przykuła uwagę Francisa Poulenca, który skomponował do niej intymną muzykę, nie wprowadzając prawie żadnych skrótów w tekście. Choć akcja rozgrywa się w XVIII-wiecznej Francji, kompozytor widział w dziele wyraz okropności II wojny światowej i obozów koncentracyjnych. Hrabianka Blanche wstępuje do klasztoru, który wkrótce potem zostaje zniszczony przez rewolucję. Dziewczyna ucieka, inne zakonnice zostają skazane na ścięcie. W ostatnim momencie Blanche dobrowolnie przyłącza się do nich i wchodzi na szafot.