Współczesny obraz rynku sztuki, widziany oczami kolekcjonerów, handlarzy, kuratorów i artystów m.in.: Jeffa Koonsa, Gerharda Richtera, NjidekiAkunyiliCrosby oraz Larry’ego Poonsa. Obrazy Basquiata i Gerharda Richtera sprzedają się na aukcjach za dziesiątki milionów dolarów; wielopiętrowa nadmuchana baletnica Jeffa Koonsa góruje nad odwiedzającymi Rockefeller Center; toaleta z czystego złota autorstwa Maurizio Cattelana została zainstalowana w Muzeum Guggenheima, gdzie każdy może ją oglądać i z niej skorzystać. Sztuka współczesna to spektakl, wielkie pieniądze i okładki gazet. Społeczeństwo jest mniej zainteresowane jej estetycznymi i społecznymi funkcjami, a bardziej znanymi nazwiskami i biznesem, który za nimi stoi. Wielu uważa, że sztuka stała się marionetką w rękach najbogatszych – ekskluzywną inwestycją będącą poza zasięgiem przeciętnego obywatela. Prestiżowe targi odbywają się na całym świecie a kolekcjonerzy wydają majątki i ukrywają swoje trofea w pilnie strzeżonych magazynach. Czy znajdujemy się w środku kryzysu sztuki? Czy wartość dzieła naprawdę może być mierzona w dolarach? Czy te kwoty są przypisywane, a jeżeli tak, to kto to robi? Czy taki rynek sztuki ma niszczący wpływ na publiczne muzea i nasz dostęp do dóbr kultury? I najważniejsze, co o konsumpcyjnym charakterze rynku myślą sami twórcy?

Dokument przedstawia odpowiedzi na te pytania, w dynamiczny i zabawny sposób demistyfikując elitarny świat sztuki współczesnej. Dzięki wyjątkowym wywiadom z artystami, handlarzami, kolekcjonerami i pracownikami domów aukcyjnych, film zabiera nas do głębi ukrytego świata, gdzie nic nie jest takim jakim się wydaje. Zaczynamy rozumieć jak właściwie działa rynek sztuki. Konfrontujemy to z wyzwaniami stojącymi przed twórcami w świecie, gdzie sukces może przyjść niespodziewanie tylko po to, by sezon później bezpowrotnie odejść. Widzimy świat, w którym nawet najbardziej cenieni artyści muszą znaleźć sposób na odparcie pokus rynku, jeżeli nadal chcą posiadać kontrolę nad procesem twórczym.

“Cena wszystkiego” przedstawia złożony portret późnego kapitalistycznego społeczeństwa. Trzymając krzywe zwierciadło naprzeciw naszej konsumpcyjnej kultury, film ostatecznie potwierdza nadzmysłową siłę samej sztuki i głęboką potrzebę jej obecności w naszym życiu.