Para amerykańskich filmowców Chris i Tony przyjeżdża latem na mityczną wyspę Fårö. W tym niezwykłym miejscu, w którym żył i tworzył swoje najbardziej znane dzieła Bergman, mają nadzieję znaleźć inspirację do nowych projektów. W miarę jak mijają kolejne osobno spędzone dni, fascynacja wyspą zaczyna skupiać się wokół Chris i jej wspomnień związanych z pierwszą miłością. Granica między rzeczywistością a fikcją zaczyna się stopniowo zacierać i rozdzielać parę jeszcze bardziej.

Dyskretna rywalizacja, łóżkowa nuda, uprzejmość pokrywająca chłód i czasem tylko odrobinę podniesiony głos – sceny z życia małżeńskiego, które portretuje Mia Hansen-Love mają zupełnie inną temperaturę niż te z pamiętnego dzieła Ingmara Bergmana. Tam związek rozpadał się z hukiem, tu zaś powolutku gnije od środka, zachowując na zewnątrz pozory świeżości. Ale jest coś, co łączy obie historie: Fårö, tytułowa „wyspa Bergmana”, na której mieszkał i pracował szwedzki reżyser i na którą przybywają bohaterowie dramatu Francuzki. Para filmowców zjawia się w posiadłości mistrza, by pracować – każde nad swoim scenariuszem. Tyle że on zajmuje lepsze biurko, jest bardziej znany i ceniony. Jej z dużo większym trudem przychodzi odnalezienie się na wyspie zdominowanej przez duchy wielkich mężczyzn. Subtelnie rozrysowująca mapę konfliktów i trudnych emocji „Wyspa Bergmana” zaciera granicę pomiędzy rzeczywistością a fikcją.