W maju 2022 minęła 120 rocznica urodzin jednego z największych śpiewaków operowych.  Jan Kiepura zyskał niezwykłą popularność nie tylko w świecie opery, operetki, ale i … filmu. Podczas gdy wprowadzenie dźwięku do kin załamało kariery wielu znakomitych aktorów, dla Jana Kiepury ta zmiana okazała się trampoliną do wielkiej sławy. Nie ujmując niczego jego talentowi i pięknemu głosowi, który zachwycał wszystkich – od Warszawy, przez Wiedeń, Paryż po Nowy Jork – nasz rodak nie byłby tak powszechnie znany na całym świecie, gdyby nie jego udział w międzynarodowych produkcjach filmowych.

Kino AMOK zaprasza na jeden z najbardziej znanych filmów z udziałem Jana Kiepury, w którym wykonał swój słynny przebój „Brunetki, blondynki”.

Jan Kiepura, syn piekarza, urodził się w 1902 r. w mieście Sosnowiec, wówczas leżącym na terenie Rosji. Opuścił rodzinne miasto, które – choć niepiękne – na zawsze pozostało drogie jego sercu, i udał się do Warszawy, gdzie rozpoczął studia prawnicze.

Równocześnie, czując że to śpiew jest jego prawdziwym powołaniem, pobierał lekcje u Wacława Brzezińskiego i Tadeusza Leliwy. W wieku 23 lat Jan został po raz pierwszy zatrudniony na zastępstwo w chórze Opery Warszawskiej do epizodycznej roli, ale śpiewał tak głośno, że jego głos przykrył wszystkie inne, co spowodowało, że został zwolniony.

Trzy miesiące później znalazł się na tej samej scenie, ale tym razem we właściwym miejscu, jako główny śpiewak „Fausta” Gounoda. Ten znakomity występ stał się początkiem szybkiego rozwoju: od tej pory Jan Kiepura był rozchwytywany na całym świecie.

Nie minęło wiele czasu, a kino – już udźwiękowione – potrzebowało jego pięknego głosu i urody. Na początku lat trzydziestych wystąpił w serii filmowych operetek. Na planie jednej z nich „Dla ciebie śpiewam” poznał kobietę swojego życia, urodzoną na Węgrzech Martę Eggerth, z którą żył aż do śmierci w 1966 r., z którą miał dwóch synów.

W marcu 1938 r. para uciekła z Austrii i schroniła się na południu Francji. W następnym roku Jan Kiepura wstąpił do francuskiego Legionu Polskiego, a wkrótce otrzymał misję obrony sprawy napadniętej Polski w Stanach Zjednoczonych. Tam, po zakończeniu wojny razem z Martą wystąpili na Broadwayu w rolach głównych w „Wesołej wdówce” i „Polonezie”.

W 1953 r. małżeństwo osiedliło się w USA na stałe, a Jan przyjął obywatelstwo amerykańskie. Jednak jego kariera wyhamowała i w wieku 64 lat zmarł na atak serca w swoim domu w stanie Nowy Jork.