„Zazdroszczę Japończykom” napisał Van Gogh do swojego brata Theo.

Oglądając wystawę „Van Gogh i Japonia” w Muzeum Van Gogha w Amsterdamie (na bazie której powstał ten film) można było zrozumieć, dlaczego artysta użył takich słów. Chociaż malarz nigdy nie odwiedził Japonii, to kraj ten wywarł wielki wpływ na niego samego i jego twórczość. Nie można zrozumieć Van Gogha bez zrozumienia, w jaki sposób sztuka japońska dotarła do Paryża w połowie XIX wieku, a także jej głębokiego wpływu na artystów takich, jak Monet, Degas i wielu innych.

Wizyty w nowych galeriach sztuki japońskiej w Paryżu, tworzenie własnego wizerunek Kraju Kwitnącej Wiśni – poprzez dogłębne badania, kolekcjonowanie drzeworytów i szczegółowe dyskusje z innymi artystami – spotkanie Van Gogha z tamtejszymi dziełami sztuki nadało jego pracom nowy i ekscytujący kierunek. Po opuszczeniu Paryża wyjechał na południe Francji – do miejsca, które uważał za najbardziej zbliżone do jego wizji Nipponu. Kolejne bardzo twórcze, ale i pełne problemów lata muszą być postrzegane w kontekście Van Gogha naginającego wpływy japońskie do swojej woli i określającego siebie jako nowoczesnego artystę z widocznymi azjatyckimi „korzeniami”. Film przenosi widza nie tylko do Francji i Holandii, ale także do Kraju Wschodzącego Słońca, aby dalej eksplorować niezwykłe dziedzictwo, które wpłynęło na Van Gogha i uczynił go artystą, którego znamy dzisiaj.