Adam jest na pozór zwykłym pracownikiem supermarketu. W rzeczywistości do niedawna był naukowcem – specjalistą z dziedziny literatury symbolicznej. Jego błyskotliwą karierę przerwał tragiczny wypadek, w którym zginęła jego ukochana Basia i najlepszy przyjaciel Kamil, a on sam cudem przeżył.

Od tej pory jedyne czego pragnie to sen. Zasypia, kiedy tyko nadarzy mu się okazja. We śnie ucieka od rzeczywistości, której nie akceptuje. Przenosi się do mrocznego świata rodem z „Boskiej Komedii” Dantego, dzieła, na którego punkcie miał w czasie pracy akademickiej prawdziwą obsesję. Wizje te nakładają się na świat realny, w którym obserwuje kolejne nieszczęścia, powodzie, pożary, a w końcu katastrofę samolotu prezydenckiego.

Po „Ogrodzie rozkoszy ziemskich” (2003) oraz „Młynie i Krzyżu” (2011) – filmowych podróżach po epickich obrazach Hieronima Boscha oraz Petera Bruegela – Lech Majewski, poeta, malarz, kompozytor, scenarzysta, producent a przede wszystkim reżyser, filmem „ONIRICA Psie Pole” zamyka swój tryptyk, będący dialogiem z wielkimi mistrzami przeszłości. Tym razem inspiracją stała się „Boska komedia”, arcydzieło Dantego Alighieri.

Od reżysera:
Dante Alighieri fascynował mnie od dawna. Uczyłem się od niego prawa diapazonu pomiędzy wysokim a pospolitym; epickim a lirycznym, osobistym i publicznym. Prawo sztuki jest prawem kontrastu. Skrzeczącą rzeczywistość chciałem skonfrontować z historią, religią, transcendencją, a BOSKA KOMEDIA nadawała się do tego idealnie. ONIRICA jest obrazem odzwierciedlającym to, czym żyję i co mnie otacza. Dante jest świetnym nauczycielem, wskazuje, jak brnąć w swoje prywatne uniwersum i jednocześnie opowiadać o świecie wokół. Lech Majewski

Więcej:
Stopklatka.pl : „Onirica”: Dante Alighieri mistrzem Lecha Majewskiego