Londyński Teatr Narodowy – zgodnie ze swoją misją – znów sięga po klasykę. Inscenizacja jest przygotowana przede wszystkim dla młodych widzów (10+). Monumentalne, ruchome dekoracje, pieczołowicie wykonane kostiumy piratów, gadająca papuga, szanty – to wszystko sprawiło, że spektakl zebrał świetne recenzje.

Jest ciemna burzliwa noc. Gwiazdy poznikały. Jim, wnuk właściciela tawerny, otwiera drzwi budzącemu grozę nieznajomemu. Wraz ze starym żeglarzem u jego stóp pojawia się skrzynia pełna tajemnic. Chłopak zaprasza przybysza do środka i tak niebezpieczna podróż się zaczyna…

Kto nie chciałby mieć taty pirata poszukującego ukrytego skarbu? Albo przynajmniej takiego, który rysuje tajemnicze mapy i opowiada barwne historie o szajce morskich łupieżców? Takim ojcem był autor XIX-wiecznej powieści przygodowej „Wyspa skarbów”. Szkot Robert Louis Stevenson dzięki zabawie ze swoim przybranym synem stworzył dzieło, które zaszczepiło w świadomości społecznej przedstawiany do dziś obraz piratów, a także na dobre wpisało się do kanonu literatury młodzieżowej. W inscenizacji National Theatre dokonano pewnego „przewrotu” względem oryginału: poszukiwaczem skarbu nie jest młody chłopak, a dziewczyna.