1957 był ważnym rokiem dla Ingmara Bergmana – przede wszystkim dlatego, że właśnie wtedy miały premierę filmy „Siódma pieczęć” i „Tam, gdzie rosną poziomki”, dzięki którym Szwed wszedł do panteonu ówczesnego kina.

Dokument zdaje raport z tego momentu w karierze mistrza. Opowiada przy tym także o latach, które do niego doprowadziły i które po nim nadeszły, ukazując tak naprawdę całe życie reżysera. Portret, jaki wyłania się z tej meandrycznej narracji, jest zaskakująco ambiwalentny. Z jednej strony Bergman zostaje przedstawiony jako wielki artysta, słusznie podziwiany i nagradzany. Z drugiej zaś raz po raz podejmowane są kwestie związane z jego trudnym charakterem: mitomania, egoizm, despotyzm czy skłonność do zdrady. Dzięki temu „Bergman – rok z życia” to znacznie więcej niż kolejna dwuwymiarowa kinfolilska laurka.