W ciągu swego panowania Elżbieta II spotykała się z każdym z jej dwunastu premierów na cotygodniowych audiencjach w Pałacu Buckingham. Miały one całkowicie prywatny charakter. Strony wiąże milcząca umowa, zgodnie z którą rozmówca nigdy nie powtarza tego, co zostało powiedziane. Nawet małżonkom.
Spektakl łamie tę „zmowę milczenia”. Jego autor, pisarz Peter Morgan spróbował
wyobrazić sobie szereg kluczowych spotkań osób urzędujących na Downing Street z ich królową.
Dla każdego premiera, począwszy od Churchilla, a kończąc na Cameronie, królowa była niczym powiernik albo konfesjonał. Same rozmowy przybierały czasem charakter intymnych, a niekiedy wybuchowych zwierzeń.
Niegdyś królowa udzielała prywatnych audiencji jako młoda matka, dziś – babcia.
„Audiencja” stanowi portret współczesnej „epoki elżbietańskiej”, w której nie brakuje ciągle zmieniających się nowych twarzy polityków, na tle których jedna pozostaje niezmienna, gotowa powitać kolejnego premiera.